id | name | shortname | complete |
---|---|---|---|
gr_GR |
Ελληνικά (Greek) |
EΛ (GR) |
true |
- Ο/Η/Το designer είναι πρωτίστως και πάνω απ'όλα άνθρωπος.
- Ένας/Μια/Ένα designer είναι υπεύθυνος για το έργο που δημιουργεί και αφήνει στον κόσμο.
- Ένας/Μια/Ένα designer εκτιμά περισσότερο την επιρροή από το στυλ.
- Ο/Η/Το designer οφείλει στους ανθρώπους που τον προσλαμβάνουν όχι μόνο την εργασία του, αλλά και τις συμβουλές του.
- Ένας/Μια/Ένα designer καλωσορίζει την κριτική.
- Ένας/Μια/Ένα designer προσπαθεί να γνωρίσει το κοινό του.
- Ένας/Μια/Ένα designer δεν πιστεύει στις ακραίες περιπτώσεις.
- Ο/Η/Το designer είναι μέρος μιας επαγγελματικής κοινότητας.
- Ο/Η/Το designer καλωσορίζει ποικίλα και ανταγωνιστικά πεδία.
- Ένας/Μια/Ένα designer χρειάζεται χρόνο για αυτοστοχασμό κι ενδοσκόπηση.
Πριν γίνεις designer, είσαι άνθρωπος. Όπως όλα τα ανθρώπινα όντα σε αυτό τον πλανήτη, είσαι μέρος της κοινωνικής σύμβασης. Μοιραζόμαστε έναν πλανήτη. Επιλέγοντας να είσαι designer, επιλέγεις να έχεις επιρροή στον κόσμο που έρχεται σε επαφή με το έργο σου, μπορείς είτε να τους βοηθήσεις είτε να τους βλάψεις με τις πράξεις σου. Οι επιπτώσεις του τι δημιουργείς μέσα σε μια κοινωνία θα πρέπει να είναι πάντα βασικός παράγοντας στη δουλειά σου.
Κάθε άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη είναι υποχρεωμένος να κάνει το καλύτερο δυνατό ώστε να αφήσει αυτόν τον πλανήτη σε καλύτερη κατάσταση από ό,τι τον βρήκε. Οι designers δεν αποτελούν εξαίρεση.
Όταν το έργο σου εξαρτάται από την ανάγκη για εισοδηματική ανομοιότητα ή ταξικές διακρίσεις για να πετύχει, αποτυγχάνεις στο ρόλο σου ως πολίτης, και κατ' επέκταση ως designer.
Το design είναι μια πειθαρχία κι ένας κλάδος δράσης. Είσαι υπεύθυνος για το τι δημιουργείς και για το τι αφήνεις σε αυτόν τον κόσμο. Έχει το όνομα σου.
Και ενώ είναι σίγουρα αδύνατον να προβλεφθεί το πώς μπορεί να χρησιμοποιηθεί το έργο σου, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός πως κάτι σχεδιασμένο να βλάψει κάποιον, εκπληρώνει τον σκοπό του. Δεν γίνεται να μας προκαλεί έκπληξη όταν ένα όπλο που σχεδιάσαμε για να σκοτώνει, σκοτώνει κάποιον. Δεν πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη όταν μια βάση δεδομένων σχεδιασμένη να καταγράφει μετανάστες, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την απέλασή τους. Όταν εν γνώσει μας παράγουμε έργο που έχει σκοπό να βλάψει, αποποιούμαστε τις ευθύνες μας. Όταν εν αγνοία μας παράγουμε έργο που βλάπτει τους άλλους επειδή δεν λάβαμε υπόψη τις πλήρεις συνέπειες αυτού, τότε έχουμε διπλό φταίξιμο.
Το έργο που δημιουργείς και φέρνεις στον κόσμο είναι η κληρονομιά σου. Θα συνεχίσει να ζει και μετά από εσένα. Και θα μιλήσει για εσένα στη θέση σου.
Πρέπει να φοβόμαστε τις συνέπειες της δουλειάς μας περισσότερο από ό,τι αγαπάμε το πόσο έξυπνες είναι οι ιδέες μας.
To design δεν υφίσταται στο κενό. Η κοινωνία είναι το μεγαλύτερο σύστημα που μπορούμε να επηρεάσουμε και ό,τι κάνουμε είναι μέρος αυτού του συστήματος, είτε είναι καλό είτε κακό. Σε τελική ανάλυση, πρέπει να κρίνουμε την αξία του έργου μας βάσει αυτού του αντίκτυπου και όχι οποιασδήποτε αισθητικής παραμέτρου. Ένα αντικείμενο που έχει σχεδιαστεί για να βλάψει ανθρώπους δεν μπορεί να θεωρείται καλά σχεδιασμένο, ανεξάρτητα από το πόσο αισθητικά ωραίο μπορεί να είναι, γιατί το ότι σχεδιάστηκε καλά αυτόματα σημαίνει πως σχεδιάστηκε για να βλάψει άλλους. Οτιδήποτε σχεδιάζεται σε ένα απολυταρχικό καθεστώς δεν είναι καλοσχεδιασμένο ακριβώς επειδή έχει σχεδιαστεί σε ένα απολυταρχικό καθεστώς.
Ο/Η/Το designer οφείλει στους ανθρώπους που τον προσλαμβάνουν όχι μόνο την εργασία του, αλλά και τις συμβουλές του.
Όταν προσλαμβάνεσαι για να σχεδιάσεις κάτι, προσλαμβάνεσαι για την εξειδίκευσή σου. Ο ρόλος σου δεν είναι απλώς να παράγεις έργο αλλά να αξιολογείς τον αντίκτυπο αυτού του έργου. Ο ρόλος σου είναι να εξηγήσεις τον αντίκτυπο αυτού του έργου στον πελάτη ή τον εργοδότη σου. Και εάν ο αντίκτυπος είναι αρνητικός, τότε είναι δική σου ευθύνη να το πεις στον πελάτη σου ώστε εάν είναι δυνατόν, να εξαλειφθεί. Εάν είναι αδύνατο να εξαλειφθεί ο αρνητικός αντίκτυπος αυτού του έργου, είναι δική σου ευθύνη να το εμποδίσεις να δει το φως της δημοσιότητας. Με άλλα λόγια, δεν προσλαμβάνεσαι απλώς για να σκάψεις το χαντάκι, αλλά για να αξιολογήσετε τις οικονομικές, κοινωνιολογικές και οικολογικές επιπτώσεις αυτού. Εάν το χαντάκι αποτύχει σε αυτές τις δοκιμασίες, τότε είναι δική σου ευθύνη να καταστρέψεις τα φτυάρια για να μην συνεχιστεί το σκάψιμο.
Μια designer χρησιμοποιεί την εξειδίκευση της στην εξυπηρέτηση άλλων χωρίς να είναι υπηρέτης. Το να λες όχι, είναι σχεδιαστική δεξιότητα. Το να ρωτάς γιατί, είναι σχεδιαστική δεξιότητα. Το να γουρλώνεις τα μάτια, δεν είναι. Το να αναρωτιόμαστε γιατί φτιάχνουμε κάτι, είναι ένα απείρως καλύτερο ερώτημα από το να αναρωτιόμαστε αν μπορούμε να το κάνουμε.
Κανένας κώδικας ηθικής δεν θα πρέπει να προστατεύει το έργο σου από την κριτική, από πελάτες, από το κοινό, ή από άλλους designers. Αντίθετα, θα πρέπει να ενθαρρύνεις την κριτική για να δημιουργείς καλύτερο έργο στο μέλλον. Εάν το έργο σου είναι τόσο εύθραυστο που δεν αντέχει στην κριτική, δεν θα έπρεπε εξ’αρχής να υπάρχει. Πρέπει να ελέγχεις τα λάστιχα του έργου σου πρωτού αυτά πατήσουν την άσφαλτο και βγουν στο δρόμο, σαν να είναι ένα αμάξι που ξεκινάει τη διαδρομή του για ένα ταξίδι. Nα είσαι ανοιχτός στην κριτική από όπου κι αν αυτή προέρχεται.
Ο ρόλος της κριτικής, όταν δίνεται κατάλληλα, είναι για να αξιολογείται και να βελτιώνεται το έργο σου. Η κριτική είναι δώρο. Κάνει ένα καλό έργο, ακόμη καλύτερο. Αποτρέπει ένα κακό έργο από το να δει το φως της δημοσιότητας και να βγει στον έξω κόσμο.
Η κριτική πρέπει να επιζητείται και να επιδοκιμάζεται σε κάθε βήμα της διαδικασίας του design. Δεν μπορείς να διορθώσεις ένα κέικ αφού ψηθεί. Αλλά μπορείς να αυξήσεις τις πιθανότητες επιτυχίας του έργου σου, λαμβάνοντας σχόλια έγκαιρα και συχνά. Είναι λοιπόν ευθύνη σου να ζητάς κριτική.
Το design είναι η σκόπιμη λύση ενός προβλήματος μέσα σε ένα πλαίσιο περιορισμών. Για να μάθεις αν όντως λύνεις σωστά αυτά τα προβλήματα, είναι απαραίτητο να γνωρίζεις και τους ανθρώπους που τα αντιμετωπίζουν. Και αν είσαι μέλος μιας ομάδας, η ομάδα σου θα πρέπει να προσπαθεί να αντικατοπτρίζει αυτούς τους ανθρώπους. Όσο περισσότερο μπορεί μια ομάδα να αντικατοπτρίζει το κοινό για το οποίο λύνει προβλήματα, τόσο πιο ολοκληρωμένα και διεξοδικά μπορεί να λύσει αυτά τα προβλήματα επιτυχώς. Αυτή η ομάδα μπορεί να αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα από διαφορετικές οπτικές γωνίες, έχοντας διαφορετικά υπόβαθρα και με διαφορετικές ανάγκες κι εμπειρίες. Μια ομάδα με μια ενιαία και συγκεκριμένη οπτική γωνία δεν θα καταφέρει ποτέ να κατανοήσει τους περιορισμούς για τους οποίους χρειάζεται να σχεδιάσει, συγκριτικά με μια ομάδα που έχει πολλαπλές οπτικές γωνίες.
Και τι γίνεται με την ενσυναίσθηση; Η ενσυναίσθηση είναι άλλη μια όμορφη λέξη ώστε να αναφερόμαστε στον αποκλεισμό. Αν θέλεις να μάθεις πώς θα χρησιμοποιούσαν οι γυναίκες κάτι που σχεδιάζεις, απλούστατα βάλε μια γυναίκα στην design ομάδα σου.
Όταν αποφασίζεις για ποιον σχεδιάζεις, τότε αυτόματα κάνεις και μια σιωπηρή δήλωση σχετικά με το για ποιον δεν σχεδιάζεις. Για χρόνια αναφερόμασταν σε άτομα που δεν ήταν καθοριστικά για την επιτυχία των προϊόντων μας ως «ακραίες περιπτώσεις». Περιθωριοποιούσαμε κόσμο. Και παίρναμε την απόφαση πως υπήρχαν άνθρωποι στον κόσμο των οποίων τα προβλήματα δεν άξιζε να λύσουμε.
Το Facebook ισχυρίζεται πως έχει δύο (2) δισεκατομμύρια χρήστες. Το 1% των δύο (2) δισεκατομμυρίων ανθρώπων, που θεωρούνται ακραία περίπτωση, είναι είκοσι (20) εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που περιθωριοποιούνται.
«Όταν αποκαλείς κάτι ακραία περίπτωση, στην πραγματικότητα απλώς ορίζεις τα όρια αυτού που σε ενδιαφέρει». — Eric Meyer
Αυτά είναι τα τρανς άτομα που παγιδεύονται στο περιθώριο των projects με «πραγματικά ονόματα». Αυτές είναι οι ανύπαντρες μητέρες που παγιδεύονται στο περιθώριο των projects με τα δελτία άδειας όπου «πρέπει να υπογράψουν και οι δύο γονείς». Αυτοί είναι οι ηλικιωμένοι μετανάστες που εμφανίζονται για να ψηφίσουν και δεν μπορούν να πάρουν ψηφοδέλτια στη μητρική τους γλώσσα.
Δεν είναι ακραίες περιπτώσεις. Είναι άνθρωποι και τους οφείλουμε το καλύτερο έργο μας.
Είσαι μέρος μιας επαγγελματικής κοινότητας και ο τρόπος που εργάζεσαι και διαχειρίζεσαι τον εαυτό σου επαγγελματικά, επηρεάζει όλους όσοι είναι σε αυτήν την κοινότητα. Ακριβώς όπως μια ανερχόμενη παλίρροια επηρεάζει όλα τα σκάφη, έτσι και το να *έσεις σε μια πισίνα επηρεάζει όλους όσοι είναι μέσα σε αυτήν. Εάν δεν είσαι έντιμος με έναν πελάτη ή έναν εργοδότη, η επόμενη designer θα πληρώσει το τίμημα. Εάν εργάζεσαι δωρεάν, η επόμενη designer θα αναμένεται να κάνει το ίδιο. Εάν δεν προσπαθήσεις να κάνεις ό,τι περνάει από το χέρι σου ώστε να μην παραδόσεις κάτι κακό, τότε ο επόμενος designer θα πρέπει να εργαστεί δύο φορές περισσότερο για να αναπληρώσει αυτό που δεν έκανες.
Ενώ ένα designer έχει μια ηθική υποχρέωση να κερδίζει τα προς το ζην στο μέγιστο των δυνατοτήτων και των ευκαιριών του, το να το κάνει εις βάρος άλλων που κάνουν το ίδιο επάγγελμα με εσένα, είναι κακό για όλους μας. Μην πατάς ποτέ πάνω στο πτώμα κάποιου άλλου designer για να προωθηθείς. Αυτό περιλαμβάνει δημόσιο επανασχεδιασμό του έργου κάποιου άλλου designer, εργασίες προδιαγραφών, αυτόκλητη εργασία και λογοκλοπή.
Ένας designer επιδιώκει να χτίσει και να εξελίξει την κοινότητα, όχι να τη διχάσει.
Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας της, μια designer επιδιώκει να μάθει. Αυτό σημαίνει να αντιμετωπίσει αυτό που δεν γνωρίζει. Αυτό σημαίνει να ακούει τις εμπειρίες άλλων ανθρώπων. Αυτό σημαίνει να καλωσορίζει και να ενθαρρύνει ανθρώπους που προέρχονται από διαφορετικά υπόβαθρα, και διαφορετικούς πολιτισμούς και κουλτούρες. Αυτό σημαίνει να δημιουργεί χώρο στο τραπέζι για ανθρώπους που η κοινωνία ιστορικά κρατούσε χαμηλά και στην αφάνεια. Πρέπει να κάνουμε χώρο για να ακούγονται διαχρονικά περιθωριοποιημένες φωνές στο επάγγελμα μας. Η διαφορετικότητα οδηγεί σε καλύτερες λύσεις και αποτελέσματα. Η διαφορετικότητα οδηγεί σε καλύτερο design.
Ένας designer κρατά τον εγωισμό του υπό έλεγχο, ξέρει πότε να σιωπήσει και πότε να ακούσει, έχει επίγνωση των δικών του προκαταλήψεων και καλωσορίζει τον έλεγχο τους και τέλος αγωνίζεται να δημιουργήσει χώρο για εκείνους/ες/α που έχουν φιμωθεί.
Κανείς δεν ξυπνά μια μέρα σχεδιάζοντας να πετάξει την ηθική του από το παράθυρο. Συμβαίνει αργά, χωρίς να το καταλάβεις. Είναι μια σειρά από μικρές αποφάσεις που μπορεί να φαίνονται καλές εκείνη τη στιγμή, και προτού το καταλάβεις, σχεδιάζεις το UI για ένα ηλεκτρονικό κατάστημα όπλων.
Αφιέρωσε χρόνο για αυτοστοχασμό ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Αξιολόγησε τις αποφάσεις που πήρες πρόσφατα. Μένεις πιστός σε αυτό που πραγματικά είσαι; Ή μήπως θάβεις σιγά-σιγά την ηθική σου μερικά μέτρα πιο βαθιά κάθε φορά που παίρνεις αύξηση στον μισθό σου ή όταν σου δίνουν μερίδιο μετοχών εκεί όπου εργάζεσαι;
Έχεις παρεκκλίνει από την πορεία σου; Διόρθωσε το. Είναι ο εργασιακός σου χώρος ανήθικος; Διάλεξε κάποιον άλλο εργασιακό χώρο.
Η εργασία σου είναι επιλογή σου. Κάνε την σωστή επιλογή κι αν επαναξιολογήσεις πως δεν σου ταιριάζει, τότε επίλεξε σωστά εκ νέου.
Το design χρειάζεται έναν κώδικα δεοντολογίας. Αυτή είναι μια αρχή — αλλά ξέρουμε μόνο αυτά που ξέρουμε. Η άποψή μας διαμορφώνεται και περιορίζεται από τις εμπειρίες μας.
Αυτός ο κωδικός ανήκει σε εσένα. Κάνε τον δικό σου. Κάνε τον υπέροχο.